Περί πολιτισμού στο Χαϊδάρι. Η αυταπόδεικτη αλήθεια

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που το άρθρο μου Πολιτισμός και Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η δημοτική αρχή Χαϊδαρίου δηλώνει απούσα αποτέλεσε αφορμή για διάλογο. Αυτό προκύπτει από την απάντηση του κ. Τρύφωνα Δάρα.

Γράφει ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ*

Ας δούμε λοιπόν τι μας λέει ο αρθρογράφος, προσπαθώντας να αποδομήσει την επιχειρηματολογία μου, «τις εξόφθαλμες υπερβολές και κραυγαλέες παραποιήσεις»μου, όπως λέει. Απ’ όλο το άρθρο μου, εστιάζει σ’ ένα μόνο μικρό τμήμα, (γιατί άραγε;) προσπαθώντας να προβάλλει το πολιτιστικό έργο των κκ. Ντηνιακού-Σπηλιόπουλου (γιατί άραγε; Υπηρετεί πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, όπως λέει για μένα; Δεν θέλω να το πιστεύω!).

Τι λέει όμως στ’ αλήθεια το άρθρο μου; Άλλη μια φορά για να γίνει αντιληπτό: Επανατοποθετώ την έννοια πολιτισμός πέρα από κάθε πολιτιστική εκδήλωση, στο πλαίσιο της πολιτικής ενός δήμου. Λέω χαρακτηριστικά ότι Πολιτισμός είναι να έχεις δημιουργήσει χώρους στάθμευσης, να έχεις βάλει φρένο στην παράλογη οικοδόμηση, να βάζεις φρένο στα τραπεζοκαθίσματα, να υπερασπίζεσαι το πράσινο, τη θάλασσα του Σκαραμαγκά, στο τέλος να μην χρησιμοποιείς τις εκδηλώσεις για δημόσιες σχέσεις και βιτρίνα. Είναι ΜΗ πολιτισμική πολιτική να χάνεται η εικόνα ενός τόπου, να χάνεται η ιστορία του. Καμιά απάντηση γι’ αυτά από τον κ. Δάρα!

Αρέσει σε κάποιον, εκτός του κ. Δάρα πιθανώς, η εικόνα αυτή που δημιούργησαν οι δήμαρχοι; Είμαστε ευχαριστημένοι; Τι απ’ όλα αυτά που αναφέρω έκαναν οι πρώην δήμαρχοι; Απλά παρέλαβαν εκδηλώσεις και συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό, άντε τις προσαύξησαν, μόνο και μόνο για να καλύπτουν τα υπόλοιπα. Η αρχή ήταν θέμα έμπνευσης, η συνέχεια (στην οποία κυριάρχησαν οι του ΠΑΣΟΚ δήμαρχοι) απλή ρουτίνα με πακτωλό χρημάτων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ. Καλό θα ήταν μιας και το αναφέρουμε να δει κάποιος, κάποια στιγμή με λεπτομέρεια, πόσα χρήματα δόθηκαν και που πήγαν ακριβώς.

Κάποια παραδείγματα που αφορούν στην εικόνα της πόλης, για να εμπεδωθεί καλύτερα η έννοια του πολιτισμού: Δημιουργήθηκε πεζόδρομος παραπλεύρως της οδού Καραϊσκάκη και την προσέφεραν στα τραπεζοκαθίσματα, αντί να την προσφέρουν στο κόσμο, σε σημείο που με δυσκολία να κυκλοφορεί κάποιος σ’ αυτόν (δεν θα αναφερθώ στην Αγωνιστών Στρατοπέδου Χαϊδαρίου, που αναπλάστηκε και «ξανα -αναπλάστηκε»). Δημιουργήθηκε πεζόδρομος και πλατεία στο Δάσος και απ’ όλο αυτό ένα μόνο μικρό τμήμα παρέμεινε για τη χρήση του κόσμου. Τι είπαν στο κόσμο δηλαδή; «Θέλετε να κάνετε χρήση του χώρου; Πληρώστε τον μαγαζάτορα». Το κυριότερο! Η μια θετική πράξη αναιρείται από μια αρνητική.

Δημιουργήθηκε από το 1995 και μετά μια ολόκληρη πόλη, το Άνω Δάσος. Με ποιες προϋποθέσεις; Η «ήπια ανάπτυξη» που προέβαλλε ο κ. Ντηνιακός γέμισε οικοδομές το παλιό λατομείο στο Δάσος, ενώ από την άλλη πλευρά χάθηκε σχεδόν ο λόφος του Προφήτη Ηλία. Αυτά δεν είναι πολιτισμός! Το να βλέπεις το λόφο το 1986 και σήμερα να μην βλέπεις τίποτε,  είναι εγκληματική (επιεικής χαρακτηρισμός) πολιτισμική πολιτική.

Στο τέλος μιλάει ο κ. Δάρας για πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες που παραχαράσσουν την ιστορία και μάλλον εννοεί ότι τις υπηρετώ εγώ. Κανείς από μας δεν είναι tabula rasa. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είμαστε! Το να κατηγορείς κάποιον για πολιτική και κομματική σκοπιμότητα είναι σα να ρίχνεις την μπάλα στην εξέδρα. Πολύ περισσότερο να τον κατηγορείς για παραχάραξη της Ιστορίας, αραδιάζοντας σειρά εκδηλώσεων και μη απαντώντας στην ουσία. Γιατί στο τέλος ο κ. Δάρας απλά αποδέχεται και με επιβεβαιώνει ότι οι δήμαρχοι από το ’90 έως σήμερα αναπαρήγαγαν και προσαύξησαν τις εκδηλώσεις που εγκαινίασε ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ δήμαρχος Δ. Σκαμπάς, αφήνοντας την ουσία του Πολιτισμού να πάει περίπατο.

Επαναλαμβάνω! Η ουσία του πολιτισμού έχει πρώτα και κύρια σχέση με την εικόνα της πόλης και όχι με την αυξανόμενη παραγωγή εκδηλώσεων. Αυτή είναι όχι ιστορική αλήθεια, αλλά αυταπόδεικτη αλήθεια κι αν στρέψουμε γύρω μας το κεφάλι θα το καταλάβουμε.