Η χρονίζουσα ελληνοτουρκική διένεξη και οι συντηρητές της

Ν. Ψυρούκης “Η διαμάχη στο Αιγαίο”. Για την αντιγραφή: Κ. Ασπρογέρακας.

Α. Η διαμάχη για το Αιγαίο, πέρα από το πόσο οδυνηρή είναι για ους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, αποτελεί συγκεκριμένη περίπτωση για τη σωστή κατανόηση της σύγχρονης παγκόσμιας πραγματικότητας.

Και αυτό, γιατί η ελληνοτουρκική διένεξη, αν και είναι ειδικό φαινόμενο – ζήτημα, ταυτίζεται με το γενικό, την παγκόσμια πραγματικότητα. 

Πιο συγκεκριμένα, είναι συμπυκνωμένη έκφραση της γενικότερης εξέλιξης του σύγχρονου στρατοπέδου του ιμπεριαλισμού (που σήμερα έχει πάρει την μορφή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης). 

“Όποιος τρώει το ξένο δίκιο, τρώει τα κρέατα του”, λέει η σοφία του ελληνικού λαού. Αυτή η αλήθεια απόλυτα ισχύει για το σημερινό κόσμο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της αντίδρασης. Το αλληλοφάγωμα ανάμεσα στις χώρες με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους είναι και το μοναδικό μέσο για την επιβίωσή τους. Είναι ο κανόνας της ζωής του καπιταλισμού (όποια μορφή και αν “παίρνει” ιμπεριαλιστική ή νεοφιλελεύθερη (σήμερα).

Β. Εκείνοι που δεν παίζουν με την φωτιά είναι οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αυτοί παίζουν με τη ζωή τους. Και είναι οι μόνοι που μπορούν να χαλάσουν τα σχέδια της υπερεθνικής – παγκοσμιοποιητικής ελίτ. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν φραγμό στη διένεξη των δυο καπιταλισμών Ελληνικού – Τουρκικού. Αυτοί πληρώνουν τα σπασμένα της ελληνοτουρκικής διένεξης. Αυτοί, αύριο, θα πληρώσουν και με το αίμα τους, τους τυχοδιωκτισμούς των άλλων. Χωρίς την ενεργητική λαϊκή παρέμβαση, ιδιαίτερα των εργαζομένων των δύο χωρών, δεν υπάρχει ελπίδα να σταματήσει το κακό. Το καθήκον είναι κοινό. Μα οι άμεσοι στόχοι διαφορετικοί. Οι εργαζόμενοι της Τουρκίας έχουν υποχρέωση να παλέψουν για να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής απ΄ την Κύπρο, χωρίς κανένα όρο. Έχουν υποχρέωση να παλέψουν για την αλλαγή της επιθετικής πολιτικής της Αγκύρας απέναντι στην Ελλάδα. Ο στόχος των Ελλήνων εργαζομένων είναι άλλος.

Άμεσα κινδυνεύει η ενότητα του ηπειρωτικού και νησιώτικού χώρου του Ελληνικού έθνους. Άμεσα κινδυνεύει η εθνική ακεραιότητα της Ελλάδος. Άρα οι Έλληνες εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν φραγμό στην πολιτική των συμβιβασμών και των παραχωρήσεων. Οι ρόλοι των εργαζομένων των δύο λαών δεν είναι αντιφατικού. Αντίθετα αλληλοσυμπληρώνονται. Αποτελούν εκδήλωση κορυφαίας αλληλεγγύης ανάμεσά τους. Γιατί αν τους εκπληρώσουν θα έχουν πραγματώσει ένα κοινό σκοπό: το χτύπημα του χρεοκοπημένου σάπιου νεοφιλελεύθερου συστήματος. Αν δεν εκπληρώσουν, όμως. το ρόλο τους, τότε όλα είναι δυνατά …. 


Υ.Γ. Και για να θυμηθούμε τον προφητικό λόγο του Κ. Βάρναλη, θα συνεχιστεί το γνωστό “έργο” – “να σκοτώνονται οι λαοί για τ΄ αφέντη το φαΐ”.