Το πολιτικό ντέρμπι ανέδειξε νέο “δυτικάρχη” – Πώς έφτασε στην άνετη νίκη ο Μ. Χρυσοχοΐδης και ποιες προσδοκίες δημιούργησε

Το πολιτικό ντέρμπι που παίχτηκε στη Δυτ. Αθήνα είχε καθαρό νικητή. Η νίκη δημιουργεί υποχρεώσεις, όμως ο Μ. Χρυσοχοΐδης δηλώνει άνθρωπος των έργων.

Οι τοπικές εσωκομματικές “μάχες” για τον σταυρό στις βουλευτικές εκλογές έχουν πάντα το δικό τους ενδιαφέρον, παρόλο που κρύβονται στη σκιά της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Στη Δυτική Αθήνα είχαμε μια τέτοια αναμέτρηση, της οποίας το αποτέλεσμα έχει ιδιαίτερη σημασία για τους υποψήφιους και τα επιτελεία τους.

Εδώ στα δυτικά, λοιπόν, στο γαλάζιο στρατόπεδο έγινε ένα ντέρμπι μεταξύ δύο αντρών με πολιτική ισχύ (αντίστοιχο ντέρμπι μεταξύ φιλόδοξων γυναικών είχαμε και στον ΣΥΡΙΖΑ, Αχτσιόγλου vs Δούρου), που δεν ήθελαν απλώς να εκλεγούν, αλλά και να είναι πρώτοι. Μιλάμε φυσικά για τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Από την πρώτη στιγμή όλοι ήξεραν ότι θα είναι το δίδυμο που θα απέχει πολύ από τους υπόλοιπους σε σταυρούς. Ποιος όμως “θα έπαιρνε κεφάλι”;

Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης είχε το ατού της καλής δικτύωσης σε όλους τους Δήμους, με υποστηρικτικό πλέγμα τοπικών παραγόντων που φτάνει βαθιά πίσω στο χρόνο -όλοι γνωρίζουμε πόση σημασία έχει για τον ψηφοφόρο της ΝΔ η σχέση με τον βουλευτή- αλλά και έναν καλό μηχανισμό που του παρείχε η βουλευτική και υπουργική του ιδιότητα. Επίσης διέθετε σταθερή προβολή στα μεγάλα ΜΜΕ καθόλη την προηγούμενη τετραετία ως Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης από την πλευρά του διέθετε την αύρα του “αποτελεσματικού” στα υπουργεία όπου θήτευσε, τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και πιο πρόσφατα με τη ΝΔ. Όμως ήρθε σαν νέος υποψήφιος στη Δυτική Αθήνα πριν από μερικούς μήνες (είχε βέβαια μία επαφή με την περιοχή μας ως υποψήφιος στην αχανή Β΄ Αθηνών, αλλά με άλλο κόμμα), άρα δεν διέθετε βάση και συγκροτημένο μηχανισμό. Πράγματι, το ότι προερχόταν από άλλο πολιτικό χώρο σήμαινε ότι έπρεπε να χτίσει επαφή από το μηδέν με το νεοδημοκρατικό κοινό. Και μάλιστα χωρίς να είναι βουλευτής και χωρίς να κατέχει υπουργική θέση. Τα υπερπήδησε όλα.

Πέτυχε μια άνετη πρωτιά με 4.000 σταυρούς διαφορά. Πιο συγκεκριμένα πήρε 26.915 έναντι 22.927 του Μ. Βαρβιτσιώτη (δεν έχουν καταχωριστεί οι σταυροί 58 εκλογικών τμημάτων από τα 703). Στο Χαϊδάρι η διαφορά ήταν ακόμη μεγαλύτερη ποσοστιαία. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης κέρδισε το στοίχημα και μαζί την πολιτική προίκα που δίνει η πρώτη θέση σε μια μεγάλη εκλογική περιφέρεια.

Ο Μ. Βαρβιτσιώτης πολιτεύθηκε κάπως απόμακρα από την εκλογική του περιφέρεια την προηγούμενη τετραετία. Τα καθήκοντά του στο Υπ. Εξωτερικών τον κράτησαν σε “τροχιά Βρυξελλών”, αλλά ταυτόχρονα φάνηκε και προσωπικά αποστασιοποιημένος από την ζωή του ψηφοφόρου του… κάπως “αφ’ υψηλού”. Επιπλέον δεν κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια να αναδείξει τα δομικά προβλήματα της Δυτικής Αθήνας. Δεν αναζήτησε σοβαρές προτάσεις με προοπτική και κυρίως δεν έσκυψε με επιμονή και προσωπική αφοσίωση για να προωθηθούν λύσεις σε τόσο μεγάλες υστερήσεις.

Ενδεικτικά: Ο γράφων παρακολούθησε ειδική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Μ. Βαρβιτσιώτης τον περασμένο Οκτώβριο στο Αιγάλεω με τίτλο “Ταμείο Ανάκαμψης και Έργα για τη Δυτική Αθήνα”, με σπουδαίους “παρτενέρ”, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Γιώργος Πατούλης. Ήταν μια απογοητευτική εμπειρία, καθώς η βραδιά αναλώθηκε περισσότερο σε αστεία και αλληλοεπαίνους μεταξύ των τριών, παρά συγκεκριμένες αναφορές σε μεγάλες παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να άρουν την υποανάπτυξη της περιοχής και να ισορροπήσουν την κατάσταση σε σύγκριση με τον πακτωλό των κονδυλίων που κατευθύνονται στις άλλες πλευρές του Λεκανοπεδίου.

Σε βάθος χρόνου ο ψηφοφόρος της Δυτικής Αθήνας εισέπραξε αυτό το “κλίμα”. Και τελικά, παρόλο που για πρώτη φορά ανέδειξε πρώτη τη ΝΔ, φρόντισε να αλλάξει “δυτικάρχη” μήπως δει καλύτερες μέρες.

Τι έκανε καλύτερα ο Μ. Χρυσοχοΐδης και νίκησε τόσο εύκολα, αν και νεοεισερχόμενος στον τοπικό πολιτικό στίβο; Πρώτα πρώτα βρέθηκε να κολυμπάει στην ίδια φορά με το τοπικό κοινωνικό αίτημα της ανανέωσης.

Επίσης, συνοδευόταν από τη φήμη του δυναμικού πολιτικού και αυτό έφερε αμέσως κόσμο κοντά του. Μετά βοήθησε η πολύ καλή επαφή με τον πολίτη. Πολλοί συνομιλητές του αιφνιδιάστηκαν ευχάριστα την οικειότητα που έδειξε (“πολύ πιο ζεστός από όσο δείχνει στην τηλεόραση”, ήταν μια φράση που ακούσαμε). Διάλεξε ικανούς ντόπιους συνεργάτες, όπως η Λένα Γερανιωτάκη από το Περιστέρι.

Επιπλέον είναι μια σπάνια περίπτωση Έλληνα πολιτικού που ακούει περισσότερο από όσο μιλάει. “Για να πας μπροστά και να έχεις δυνατό λόγο πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ και να μαθαίνεις αδιάκοπα”, μας είπε ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο “Χαϊδάρι Σήμερα”. Πράγματι, ο Μ. Χρυσοχοΐδης ζητούσε να μάθει από κάθε συνομιλητή του για τα ζητήματα της περιφέρειας και τα προβλήματα των πολιτών της.

Θα πει κάποιος “προσποιείται”. Ωστόσο όποιος παρακολούθησε όλη την προεκλογική πορεία αντιλήφθηκε ότι σταθερά έμπαινε όλο και πιο βαθιά στη ζωή της Δυτικής Αθήνας, με όλο και πιο επεξεργασμένες προτάσεις. Μάλιστα διέθεσε πολύτιμο πολιτικό χρόνο εν μέσω προεκλογικής περιόδου για να αναζητά “θαμμένες” μελέτες και να συζητά με αρμόδιους, ώστε να μην λέει λόγια του αέρα, όπως είναι το (πολύ) συνηθισμένο σε προεκλογικές εκστρατείες. Τελικά έγινε πειστικός.

Και ο νέος “δυτικάρχης”, όπως και ο προηγούμενος, δεν είναι κάτοικος Δυτικής Αθήνας. Ο κόσμος όμως προσδοκά πολλά από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Κάποιοι βέβαια επιθυμούν απλά την προσωπική σιγουριά ότι βρίσκονται κάτω από τις “προστατευτικές φτερούγες” ενός ισχυρού πολιτικού και τίποτα παραπάνω. Άλλοι όμως επιζητούν την ανάσταση του τόπου όπου ζουν. Πιο συγκεκριμένα να συνδυάσει τη φήμη του ως “αποτελεσματικός πολιτικός” με τις προτάσεις αιχμής στις οποίες έχει καταλήξει.

Ο ίδιος δηλώνει ότι του αρέσουν τα έργα. Αυτό είναι το νέο πολιτικό στοίχημά του στη Δυτική Αθήνα. Αν βρεθεί σε ένα παραγωγικό υπουργείο, θα είναι πιο εφικτό να το καταφέρει.

Μενέλαος Χρόνης